Rodzaje dziurawych łyżek, jak się nazywają i do czego służą

Mam w kuchni ciekawą łyżkę stołową - radziecką, aluminiową i... z dziurkami! Sztućce zawsze były przeze mnie używane do zbierania piany z bulionu lub do „wyciągania” jagód z kompotu. To prawda, że ​​nie myślałem o jego nazwie, dopóki mój przyjaciel nie nazwał jej łyżką cedzakową.

Cedzidło

Nazwa tego instrumentu przyszła do nas z Polski (szumować — przejrzeć). Tak nazywa się duża płaska łyżka z czerpakiem z siateczki, przez którą płyn swobodnie przepływa, ale piana i duże cząstki przypraw nie.

To urządzenie ma również drugą wersję: również z długą rączką i dużą płaską, nieszczelną szufelką wykonaną z metalu lub tworzywa sztucznego. Nazywana jest również łyżką cedzakową.

I chociaż ta wersja jest już trochę bardziej podobna do mojej bezimiennej łyżki, robak zwątpienia kontynuował swoje ruchy: cóż, nie to, nie tamto. Dlatego kontynuowałem ankietę, otrzymując kolejną odpowiedź - sitko julep.

Filtr

To profesjonalne narzędzie barmańskie, które pomaga oczyścić koktajle z dużych cząstek podczas nalewania drinka z shakera do szklanki. Wszystkie steinery dzieli się zwykle na dwa rodzaje: głóg i julep. Pierwszy łatwo rozpoznać po sprężynce przymocowanej do miarki urządzenia i zaprojektowanej tak, aby zapewnić ciasny kontakt ze ściankami wytrząsarki.

A sitko Julep wygląda bardziej jak moja łyżka. Jego zadania są takie same: oddzielić duże cząstki, aby lód, owoce i zioła nie dostały się do szklanki i nie przeszkadzały w delektowaniu się gotowym napojem.

Ta odpowiedź również nie zaspokoiła mojej ciekawości, więc poszukiwania informacji trwały. Jego wyniki były lekko zaskakujące mnogością opcji.

Rodzaje łyżek z otworami

Zacznijmy od tego, że łyżek z dziurawymi gałkami jest bardzo dużo. Jednak wiele z nich należy do pomocniczych sztućców, które nigdy nie trafiają na stół jadalny. Tak więc w kuchniach hostess co najmniej 12 opcji łyżek może znaleźć dla siebie miejsce, którego cel wskazuje sama nazwa.

Do mieszania - długie trzymanie (tak, tak nazywa się rączka sztućców) i przyzwoity rozmiar zagarnięty z otworem pośrodku.

Taka konstrukcja zapewnia równomierne mieszanie żywności podczas gotowania, ponieważ nie pozostaje ona w urządzeniu, ale swobodnie przez nią przepływa.

Na spaghetti - oryginalny design z nieszczelną szufelką, której brzeg posiada charakterystyczne wypustki.

Dzięki tym zębom mieszanie spaghetti do gotowania lub wyjmowanie go z wody jest znacznie wygodniejsze niż zwykłą łyżką.

Na krótki makaron - produkt bardzo podobny do łyżki cedzakowej, która ma nie tylko dziurki, ale także szczeliny na całym obwodzie.

Bardzo wygodne narzędzie: makarony można łowić na knedle i nie trzeba majstrować przy durszlaku.

Do warzyw - kolejna wersja łyżki cedzakowej i działa na tej samej zasadzie. Jedyną istotną różnicą jest to, że najpopularniejsze warianty produktu przebijają się z dość efektownymi szczelinami w szufelce, których kształt, nawiasem mówiąc, może być bardzo różnorodny.

Jeśli ta łyżka nie ma szczelin, ale otwory, to ich rozmiar jest również nieco większy niż łyżka cedzakowa. I to jest całkiem logiczne, ponieważ narzędzie koncentruje się na ekstrakcji warzyw i mięsa z bulionu, a nie na zbieraniu piany.

Zasobnik filtrujący — podobny do kadzi, a cel w rzeczywistości jest taki sam. Jedyną różnicą jest zaokrąglony występ z otworami na jednej z połówek szufelki.

Taka konstrukcja ułatwia odcedzenie nadmiaru bulionu, jeśli trzeba wybrać gęsty z naczynia.

Do degustacji - bardzo podobny do łyżki do mieszania. Jest jedna istotna różnica - jest wykonana z drewna lub żaroodpornego tworzywa sztucznego, ale nie z metalu.

Powód jest prosty: drewno i plastik nie nagrzewają się, ułatwiając proces „próbkowania” i tym samym pośrednio wpływając na czas gotowania.

Do marynat i kompotu - poręczne narzędzie, które może być duże i małe. Różnica między nimi polega tylko na kształcie miarki (w dużej jest okrągła) oraz w ogólnym kształcie produktu (mała łyżeczka jest zawsze prosta).

Nawiasem mówiąc, jest to druga opcja, bardzo podobna do mojej bezimiennej łyżki.

Na sałatkę - prawie zwykła łyżka stołowa. Jedyną różnicą jest szczelina po przeciwnej stronie zgarbionej strony.

Ta cecha konstrukcyjna jest potrzebna, aby nadmiar opatrunku spływał z powrotem do miski. Znacząco zmniejsza to ryzyko przypadkowego zachlapania obrusem lub zachlapania sosem sąsiednich potraw podczas serwowania sałatki.

Dla absyntu. Szczerze mówiąc, podobieństwo tych sztućców do pożądanych tkwi tylko w otworach: jest ich wiele i są różne. Co więcej, łyżka do absyntu często wcale nie jest łyżką, a raczej ozdobną szpatułką.

Niemniej jednak te sztućce mają cel: wspierać kostkę cukru, zgodnie z którą gorzki napój wlewa się do szklanki. Cel tego triku: złagodzić smak absyntu, maskując jego gorycz cukrem.

Do parzenia herbaty - nie mój przypadek, bo składa się z dwóch połówek, które można zablokować za pomocą pałąka przymocowanego do miarki lub specjalnej elastycznej rączki.

Luźną herbatę liściastą napełniamy do środka, łyżkę zanurzamy w filiżance wrzącej wody, trochę parujemy i wyjmujemy. Bardzo wygodna konstrukcja, która eliminuje grzebanie w liściach herbaty, które nieustannie starają się dostać do ust.

Na oliwki - mała zaokrąglona łyżka na dość długiej łyżce. Często jest nabierany parą ostrych zębów, co ułatwia wyłapywanie oliwek ze słoika.

Ale czasami te sztućce są również pełne dziur, tak że marynata pozostaje w słoiku i nie migruje do talerza.

Do jajek - bardzo przydatne narzędzie, które dla pewnych nieporozumień nadal nazywa się łyżką.

Przeznaczony jest do wyciągania jajek z wody. Kształt przyczynia się do tego, bezpiecznie trzymając jajko, ale przepuszczając absolutnie całą wodę.

Punkt kulminacyjny zadania: cud ze szczelinami

Kolejny cud, źle rozumiany jako łyżka. To jest urządzenie do miodu. Moją jedyną pociechą jest to, że ma alternatywne nazwy, które obejmują Drizle i Spindle.

Narzędzie jest bardzo poręczne. Jeśli się do tego przyzwyczaisz, możesz zapomnieć o okruchach w słoiku z miodem, zaciekach na ściankach potraw i wszechobecnych kropelkach. Najwyraźniej za te zasługi ludzie obdarzyli go własnym imieniem, a nawet więcej niż jednym.

Nie tak jak moja nieszczęsna łyżka z dziurkami, której nazwy nigdy nie odnaleziono. Jeśli go znacie, drodzy czytelnicy, proszę sugerujcie się w komentarzach. Proszę o zaspokojenie mojej ciekawości, inaczej trudno uwierzyć, że przez dziesięciolecia swojego istnienia prosta łyżka stołowa z otworami nie zasługiwała na swoją nazwę, a nie na opisową.